Każdy z nas co do zasady ma prawo swobodnie dysponować swoim majątkowej zarówno za życia, jak i na wypadek śmierci, co niekiedy może powodować pokrzywdzenie osób najbliższych. Jednakże swoboda ta jest ograniczona instytucją zachowku, nikt bowiem nie może na wypadek swojej śmierci rozporządzić majątkiem zupełnie dobrowolnie, z pominięciem najbliższych (zob. Sąd Apelacyjny w Łodzi z dnia 25 lipca 2013 roku, I ACa 141/12, publ. LEX). Roszczenie o zachowek, czyli o zapłatę określonej sumy pieniężnej przysługuje zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy. Nie oznacza to jednak, iż wszystkie te osoby mają jednocześnie uprawnienia do zachowku, gdyż roszczenie o zachowek przysługuje tylko wtedy, gdy dane osoby dziedziczyłyby w konkretnej sytuacji (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 2 marca 2012 roku, sygn.. akt I ACa 110/12, publ. LEX). Przykładowo rodzice byliby uprawnieni do zachowku, gdyby zmarł ich bezdzietny syn, natomiast nie posiadali już takiego uprawnienia, gdyby ich syn pozostawił po sobie dwoje dzieci i żonę. W tym miejscu wskazać należy, iż prawo do zachowku nie jest bezwzględne i spadkodawca może skutecznie pozbawić daną osobę tego prawa (wydziedziczenie). Wydziedziczenie może nastąpić w sytuacji, gdy uprawniony do zachowku:
Ustaliliśmy już kto jest uprawniony do zachowku, natomiast kto jest zobowiązany do jego zapłaty? Oczywiście w pierwszej kolejności roszczenie o zachowek powinniśmy kierować przeciwko spadkobiercom zmarłego. Natomiast w sytuacji, gdy nie możemy od nich otrzymać należnego nam zachowku to roszczenia z tego tytułu powinniśmy skierować do osób, na których rzecz zostały uczynione zapisy windykacyjne (art. 999¹ k.c.), w trzeciej zaś kolejności do osób obdarowanych. Pamiętać jednak należy, iż odpowiedzialność obdarowanych ma charakter subsydiarny i zależy od uzyskania roszczenia o zachowek od spadkobierców powołanych do spadku na mocy testamentu jak i ustawy (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 4 grudnia 2014 roku, sygn.. akt I ACa 190/14, publ. LEX).
Powyższe oznacza, iż osoba uprawniona musi wykazać, że nie może uzyskać zaspokojenia swego roszczenia od osoby zobowiązanej z mocy art. 991 k.c. (spadkobierca zmarłego), następnie od osoby zobowiązanej na podstawie art. 999¹ k.c. (zapisobierca windykacyjny), by móc skutecznie zażądać całej lub części kwoty od obdarowanego. Odpowiedzialność obdarowanego względem uprawnionego ogranicza się jednak do wzbogacenia, będącego skutkiem darowizny (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14 lutego 2014 roku, sygn.. akt I Aca 1078/13, publ. LEX).
Artykuł został opublikowany również na portalu INFOR.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) od lat cieszy się niesłabnącą popularnością wśród polskich…
Wielu przedsiębiorców rozważających założenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zadaje sobie kluczowe pytanie: czy spółka z…
W okresie poprzedzającym rozwód, często pojawiają się pytania o status prawny wspólnego mieszkania. Jednym z…
Wiele par decydujących się na zawarcie umowy majątkowej małżeńskiej, potocznie zwanej intercyzą, zastanawia się nad…
Jesteś programistą, graficzką, pisarzem lub artystą? Twoja praca twórcza to nie tylko pasja, ale często…
Jeśli zostałeś pominięty w testamencie lub otrzymałeś mniej, niż Ci się należało, możesz domagać się…